Поэтесса и педагог Хашия Тухбатуллина отмечает 65-летие

Сегодня, 11 марта 2025 года, отмечает своё 65-летие известная татарская поэтесса, заслуженный педагог, филолог Хашия Тухбатуллина.

Хашия Тимерхановна Тухбатуллина (тат. Хашия Тимерхан кызы Төхбатуллина) родилась 11 марта 1960 года в деревне Кече Илмәт (Кутыр) Елабужского района Татарстана.

В 1962 году её семья переехала в Альметьевск. Там Хашия получила начальное образование в Альметьевской сельской школе, а затем училась в средней школе села Иске Юраш.

После школы поступила на филологический факультет Елабужского государственного педагогического института.

1983-1987 – после окончания института работала учителем языка и литературы в восьмилетней школе села Бура-Киртә Заинского района Татарстана.

1987-1889 – работала секретарём по учебной работе в Елабужском медицинском колледже.

С 1989 года по настоящее время преподает татарский язык и литературу в средней общеобразовательной школе № 8 г. Елабуга.

Свои поэтические произведения начала публиковать с началом работы в Елабуге.

Хашия Тухбатуллина – заслуженный учитель татарского языка и литературы высшей квалификационной категории. Качество ее преподавательской деятельности – это ответственное и заинтересованное отношение к преподаванию.

Защитила авторскую программу по татарскому языку, позволяющую углубленно изучать языковые факты, грамматические явления, язык литературных произведений.

В 2004 году награждена Почётной грамотой Министерства образования РФ.

Стихотворение поэтессы, посвящённое описанию природы в творчестве Габдуллы Тукая.

КЫРЛАЙ УРМАННАРЫ, ШҮРӘЛЕ ЮЛЛАРЫ

(Тукай яши халык күңлендә).

Хәтерләргә күптән уелган.
Әле һаман эзлим шул чакларны-
Кайсын табам.кайсын югалтам.
Әкият дөньясына кереп чумам,
Кабат укыйм,кабат эзләнәм.
Мин Тукайны шулай барлыйм бүген,
Ялгышмы бу, әллә бер хатам.
Бер тын укыйм,аннан уйга калам –
Бүгенгене тиңлим үткәнгә.
Мин Тукайны шулай барлыйм бүген –
Күпер салам гүя үткәннән.
Су анасы судан калкып чыга,
Ярда көтә аны шук малай.
Гафу сорый кылган эшләренә,
Үз хатасын аңлаган бугай.
Урман юлы буйлап икәү атлый –
Кәҗә белән сарык икән лә.
Капчыгына салынган нәрсә дә
Бүре башы түгел икән лә.
Тәрәзәдән бер укучы карый,
Дәресләрен карап бетергән.
Әй , соклана язгы табигатькә –
Хыялында инде җәй җиткән.
Урманнарда инде җиләк пешкән,
Җыясы да,сөенеп куясы.
Кырлай урманнарын эзлим бүген
Хәтерләрдә җуймый сакласы.
Кушлавычка очып бара күңел,
Төп нигезен эзли Тукайның.
“Туган тел” дә шунда яңгырый күк
Ямьгә күмеп,авыл урамын.
Саснага да кагылып үтми булмый,
Тукай эзләреннән йөргәндә.
Шунда һаман әнисе көтә күк
Улын сагынып, кунак итәргә.
Өчилегә кереп чыгасы бар-
Анда- Зиннәтулла бабасы.
Саҗидә апасы да сагына кебек-
Кайчан гына кайтыр бу бала?
Кырлайга да кабат тукталабыз
Иген өлгергән чак бу якта.
Габдулланы иптәшләре көтә
Яшел чирәмнәрдә уйнарга.
Җаекка да килеп җиттек ,бугай,
Ике катлы йортта –кунаклар.
Монда да бит Тукайны көтәләр,
Укытасы –үстерәсе бар.
-Ни ,-дисәң дә туган хакы тотар-
Бертуганның газиз баласы.
Әле аның шагыйрь буласы бар –
Даһи ул һәм халык агасы.
“Пар ат”ларда Казанга да кайта,
Моңлы азаннарын тыңларга.
Тукай һәйкәлендә бәйрәм бүген:
Шигырь тыңлый монда бар Казан…
Яз килүгә,кабат яңара шул
Бар үткәне халык күңлендә.
Тукай бүген шулай яши бездә
Һәм яшәр ул килер көннрдә.

26.02.2016